Vorige week vrijdag zijn we met een camper vertrokken richting zon. Het gevoel van elk moment naar huis toe kunnen en niks definitief boeken gaf ons enigszins rust. Het lukte mij niet om koffers te pakken, want ik zag drie koffers staan, twee grote en een kleine van Thomas. We hebben allebei spullen van Thomas uitgezocht die we mee wilden nemen. Jokie & Jet, een vrachtwagentje van Cars en we hadden in de camper verschillende foto’s van Thomas opgehangen. We hebben de urn naar opa en oma gebracht. De voordeur dichttrekken was enorm zwaar, maar we moesten het proberen. Op reis, wetend dat Thomas met ons meegaat, waar we ook zijn.
Het was Vaderdag, Thomas zou het geweldig vinden. Wetend dat Thomas het altijd prachtig vond om cadeautjes te geven maar dan wel zelf uit te pakken. Omdat Peter voor altijd de papa van Thomas blijft ging deze dag niet zomaar voorbij. Het besef dat Thomas niet zelf een cadeautje en een knuffel kan geven, doet pijn. De wetenschap van de datum geeft de zwaarte aan de dag maar de dag is niet verdrietiger dan andere dagen. Elke dag is verdrietig zonder Thomas. En eerlijk gezegd denk ik ook dat ik dit wil.
Wij kregen vorige week het droevige bericht dat Thomas zijn achterneefje Jayden is overleden. Uiteraard zijn we gelijk terug naar Nederland gereden, als eerbetoon wilden wij bij het afscheid aanwezig zijn. Het was confronterend, de herinneringen van een half jaar geleden staan nog als de dag van gisteren in mijn geheugen.
Op 11 juni was het een half jaar geleden dat wij lieve Thomas moesten laten gaan. Wij hebben deze dag wensballonnen op het strand opgelaten. Een half jaar voorbij. En dit is pas het eerste half jaar, wat is het vreselijk zwaar. En toch mocht ik de keus hebben, dan zou ik zijn veel te korte leven verkiezen boven hem nooit gekend te hebben. Wat heeft Thomas ons veel geleerd en gegeven. Wij denken bij alles aan Thomas, ook met een lach; want wat had hij pret met datgene wat hij deed. Lieve Thomas jij was altijd vrolijk en dapper. Je zou van papa en mama niet accepteren als we bij de pakken neer gaan zitten. Als het even niet meer gaat, dan doe ik mijn ogen dicht en voel ik jouw kleine handjes in de mijne, zie ik jouw lieve ondeugende toet met opgetrokken neusje…dit geeft mij kracht. Kracht om de dagen door te komen, met en zonder jou lieve Thomas.
We hebben een urn voor Thomas ontworpen. Vanmorgen hebben we besproken hoe we de foto’s van Thomas op het graniet geplaatst willen hebben. Het is weer een stap in het proces die het definitieve bevestigd. We willen alles zo goed mogelijk voor Thomas doen, ook deze kleurige urn hoort hierbij. Maar als ik er teveel over nadenk en de pijn teveel toelaat, geeft het een vreselijk gevoel.
Het over Thomas blijven praten vinden wij fijn. Het ergste wat een ouder kan overkomen is het verliezen van je kind maar er niet meer over praten is minstens zo erg. Thomas blijft voor ons voor altijd ons alles.
Lieve buurtjes,
Vreselijk nieuws van jullie neefje, gecondoleerd met het verlies van weer een prachtig kindje wat ons moet verlaten! Weer een mooi verhaal met kippenvel gelezen, jullie zijn toppers!
X Marloes
Lieve Peter en Francis,
Ik lees al een tijd mee met jullie blog en ik kan alleen maar mijn bewondering voor jullie uitspreken.
Wat een kracht en moed hebben jullie ondanks alles wat er gebeurd is en gebeurt in jullie leven.
Ook wil ik jullie condoleren met het verlies van jullie neefje…woorden schieten hier ernstig tekort.
Lieve Francis en Peter, ik wens jullie alle goeds en hoop dat jullie toch een mooie bijzondere toekomst in het vooruitzicht hebben.
Hier branden kaarsjes voor jullie en een speciale voor jullie mooie bijzondere mooie ster, Thomas!!!
Lieve groetjes, Ingrid
Geondoleerd met het verlies van jullie neefje.
Ontroerd jullie vehaal gelezen en dan krijg ik weer tranen in mijn ogen. Zo moeilijk allemaal maar wat heeft dit kleine jongetje jullie veel gegeven in zijn te korte leven.
Liefs, joke
Wat blijft het toch heftig en gecondoleerd met je neefje Jayden, waarom toch al die lieve kinderen waarom waarom. Je krijgt er nooit een antwoord op.
lieve Francis en Peter,
Wat kan jij toch alles mooi opschrijven. Heel goed dat jullie blijven praten over jullie lieve Thomas.
Ik denk vaak aan jullie, en in het bijzonder met Moederdag/Vaderdag, en als we in het umcg lopen.
Bedankt voor jullie mooie kaart voor Esmee, daar zijn we heel blij mee.
We horen vaak van jullie van Dennis als hij bijv bij jullie is geweest.
Fijn dat jullie op vakantie zijn gegaan, maar wat sneu (sneu is klein verwoord) dat jullie achterneefje is overleden. heel veel sterkte gewenst.
we wensen jullie heel veel goeds toe.
veel liefs Angela
Lieve Peter en Francis
Gecondoleerd met het verlies van jullie achterneefje Jayden.
Weer met een brok in mijn keel jullie blog gelezen.
Heel veel liefs,
Sandra
Hallo Peter en Francis.
Ik ken jullie niet persoonlijk,maar door een artikel dat ikeen poosje geleden in de krant las,over Thomas en het KIKA motorfestival,ben ik eens naar de site gegaan van jullie.Heel ontroerend om te lezen.Wat een mooi dapper ventje was hij!!!
En nu weer een achterneefje die is overleden en jullie gaan daar heen om afscheid van hem te nemen.Wat goed van jullie,want wat zal dat zwaar zijn geweest.Ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken en een plaatsje geven van het verlies van jullie Thomas <3
Vr.Gr.Yvonne Hutten
Hollandscheveld
Ik heb het filmpje gekeken van de wensdag, wat is hij dapper, totaal niet bang en aan het genieten. Mooi om te zien. Wel weer met buikpijn bekeken, wat een gemis, maar hij blijft altijd onderdeel van jullie leven, en hij zal van boven met trots naar jullie kijken! Dikke knuffel Marloes
Weer een jong leventje dat zomaar “afgebroken” wordt. Sterkte ook weer met dit verlies. Weet precies hoe jullie je voelen met al die bijzondere dagen zoals vaderdag, moederdag enz. Het gemis blijft. Ook bij ons wordt er nog veel over Nick gepraat en dat zal altijd zo blijven. Zo blijft hij ook altijd nog bij zijn mama, zusje en de rest van de familie bijhoren. Nogmaals heel veel sterkte van de oma van Nick.
Dit gedichtje kwam ik tegen en ik moest al lezende aan jullie denken:
Op wolken gedragen
met jou om me heen
voor jou ga ik verder
ik ben niet alleen
Met jou altijd naast me
in alles dat is
voor jou ga ik verder
ondanks het gemis
Met jou blijf ik delen
geluk en verdriet
ik voel je in alles
ook al zie ik je niet
een trouwe lezer van jullie blog
Streep hun naam niet door,
al zijn zij tot stof vergaan.
Streep hun naam niet door,
alsof zij nooit hebben bestaan.
’t Liefste dat ik heb bezeten,
’t toekomstbeeld van mijn bestaan.
Vraag me niet dat te vergeten,
en gewoon weer door te gaan.
Want ik wil weer verder leven,
maar ik weet niet hoe dat moet.
Ik hoor bij hen die achterbleven,
overleven, dat vergt veel moed.
Streep daarom hun naam niet door,
noem hun naam en laat me weten.
Dat ook jij niet zult vergeten,
zo alleen kan ik verder gaan.