In de tijd tussen nu en onze vorige blog is er weer een hele hoop gebeurd. Vorige week zijn we weer begonnen met chemotherapie en vorige week donderdag is een bestralingsmatras gemaakt in Groningen. De kleine man zit helemaal onder de strepen en er zijn bestralingspunten getatoeeerd. De bedoeling was om a.s. maandag 26 september in het UMCG eenmalig te gaan bestralen met stereotactische bestraling. Alleen het zichtbare bolletje zou worden bestraald, onze enige hoop. Maar…… Zwitserland heeft nu ja gezegd en er is plek half november 2011. Dat betekent wat gaan we tussen nu en half november doen. Ondanks voorstellen vanuit het UMCG om toch in Groningen te gaan bestralen en niet af te wachten gaan we toch voor Zwitserland. Waarom? Met protonen zal de langetermijn schade aan het gezonde weefsel beperkt blijven.
We gaan onze weg naar november vervolgen met chemotherapie in de hoop de tumor stabiel te kunnen houden. We weten heel goed (en daar wordt maar al te vaak helaas op gewezen) dat de kansen klein zijn. Hopelijk groeit de tumor niet door deze chemo heen en hebben we de ruimte om deze tijd te overbruggen tot november. Zo niet, dan..maar nog niet aan denken. En dan komt het probleem, zal de verzekering ook gaan meewerken om de kosten te gaan betalen en daar twijfelt het UMCG aan. Het UMCG zegt dat Thomas niet zal genezen, maar er is een hele kleine kans. Een JA hebben we vanuit Zwitserland. Nu nog de verzekering die JA zegt.
Voor volgende week staan er weer gesprekken gepland. We zetten onze strijd met al onze krachten voort met onze dappere Thomas voorop.