27 augustus 2017

Wij missen je lieve Thomas. De dagen richting jouw verjaardag zijn zwaar. Niet zwaarder dan elke dag dat wij je moeten missen maar als ik het besef even toelaat; het is onmogelijk lieve boef. Je hoort bij ons, bij je zusje en broertje. Bijna 7 jaar, ik blijf mij afvragen hoe het had kunnen zijn, hoe jij had kunnen zijn. Je bent mijn alles, mijn voorbeeld, voor nu en altijd.

Elke dag leven wij met jouw gemis, het lijkt of tijd dit gevoel alleen maar meer verdiept. Ik probeer de regie te houden over gevoel maar dit is ingewikkeld. Elke dag door moeten gaan, met de wetenschap dat tijd verstrijkt is zo ongrijpbaar. Enerzijds wil ik terug in de tijd; jou vasthouden, vechten en leven met hoop. Anderzijds ben ik verplicht om jouw zusje en broertje de liefde en toekomst te geven die zij verdienen.

Tijd is relatief, ik zweef tussen twee werelden. Veranderingen zonder jou zijn moeilijk en de dikke rand van gemis doet pijn. Ik koester de tijd dat ik jou vast kon houden en probeer niet te ver vooruit te kijken.

Het is bijzonder om te zien hoe Sabeau en Thijmen, Thomas betrekken bij hetgeen wat ze doen. Zijn naam wordt genoemd, de kwetsbaarheid is voelbaar maar hierdoor zijn tranen en een lach is ons gezin verweven. We blijven zoeken naar hoe wij het leven inhoud moeten geven, elke dag opnieuw het gevecht van missen aangaan is zwaar. We doen het omdat we simpelweg geen keuze hebben en het Thomas verplicht zijn. Hij heeft gevochten als een leeuw om te leven, een oneerlijk gevecht. Thomas heeft nooit opgegeven. Ons voorbeeld, de liefde voor jou is oneindig lieve boef.

Photo Collage Maker_Dc9Da5 (2)