21 augustus 2014

Het is bijna 27 augustus, de dag dat lieve Thomas 4 jaar zou worden. Het is onbegrijpelijk; voor de wereld blijft hij 2 jaar, 3 maanden en 14 dagen. Wij zijn enorm gelukkig met Sabeau, ons lieve meisje met volle bos haar en ondeugende toet vraagt best aandacht. Als ik met iemand in gesprek ben en de vraag wordt gesteld ‘eerste kindje’? Dan zal ik altijd trots zeggen dat Sabeau een broer heeft. Maar voordat ik het weet zit ik weer in een gesprek waarvan de antwoorden die ik geef afhankelijk zijn per situatie. De vanzelfsprekendheid is weg net als de belangrijkheid van dingen. Ik ben veranderd, dat is een feit.

Elke dag missen wij Thomas enorm, elke dag proberen we sterk te blijven. Nu het bijna Thomas zijn geboortedag is wint het verdriet het van het sterk blijven. Het zou een dag moeten zijn waarop onze lieve zoon vier kaarsjes uit zou blazen, een dag met veel cadeaus en het belangrijkste voor Thomas een dag met gezelligheid. Als iedereen het maar naar zijn zin had, dan vond Thomas het geweldig. Deze dagen zie ik constant beelden terug van zijn troste toet op zijn tweede verjaardag, al zijn vriendjes waren op zijn feestje. Lieve vriendjes die nu wel naar school gaan en straks naar zwemles. Elke ochtend zie ik kindjes in de straat lopen richting school, trotse mama’s lopen mee. Het lijkt zo normaal, het lijkt zo gewoon..

Vorig jaar was het enorm fijn om op Thomas zijn geboortedag samen met familie en vrienden te zijn. Volgend jaar zullen wij met Sabeau naar het pannenkoekenhuis gaan waar wij Thomas zijn tweede verjaardag met familie hebben gevierd. Op deze manier hopen wij dat Sabeau elk jaar weet dat wij op Thomas zijn verjaardag pannenkoeken gaan eten in Ruinen. Dit zal een traditie gaan worden omdat Thomas op 27 augustus 2012 hier zo enorm heeft genoten. Dit jaar zoeken wij de rust op, er even tussenuit. Wij sturen mooie ballonnen naar Thomas en hebben voor op zijn kamertje nieuwe Cars-auto’s. Ook hebben we de adoptieperiode van Thomas zijn capybara verlengd. Dit dier vond Thomas geweldig!