15 december 2013

Elke dag lijkt het gemis niet groter te kunnen worden, maar toch, elke dag is weer een dag verder weg bij de laatste keer Thomas vasthouden. Het voelt voor ons dat we alles opnieuw beleven, de dagen naar 11 december. We leven in een jaar geleden met pijnlijke gevoelens en beelden zo scherp alsof het gisteren was. Weglopen gaat niet, we kunnen de tijd niet tegenhouden, weer het vreselijke gevoel van onmacht. We leven constant van vorig jaar naar nu en dit gaat keer op keer door je hoofd.

Hoe kan het nu dat er een jaar voorbij is, het is onmogelijk en ondenkbaar. Echter alles is anders. Een jaar waarin Thomas elke dag, elk moment intens gemist wordt, bij alles wat wij doen of waar wij zijn. Een jaar waarin belangrijke dagen voorbij zijn gekomen; Moederdag, Vaderdag, Thomas zijn verjaardag, vakanties, dagen waarop Thomas zich ontzettend goed voelde en wij genoten van alle uitstapjes, pakjesavond. Op deze dagen is de confrontatie nog groter en worden wij extra bewust van hoe groot het verdriet is en dat wij de rest van ons leven dit enorme verlies moeten dragen. Het doet ons ontzettend goed dat Thomas overal bij wordt betrokken. Hij is en blijft voor altijd ons kind, kleinkind, neefje & vriendje. Thomas heeft op pakjesavond cadeautjes gekregen die wij samen op zijn kamer hebben gezet. Hoe moeilijk ook, want wat missen wij Thomas; hij blijft en hoort erbij.

Vandaag is het 15 december, ook al zit het vreselijke gevoel al weken in mijn hele lijf, toch keek ik vanmorgen langer naar mijn telefoon. Deze datum, het is zo definitief. Er flitsen wederom beelden door mijn hoofd van mijn laatste kus op Thomas zijn lieve toet, kus op zijn voetjes, vingers door zijn gouden haartjes en ons geheimpje die ik in Thomas zijn oor fluisterde.

Eigenlijk moet ik proberen om wat afleiding te zoeken, maar het lukt niet. Mijn gedachten dwalen constant af naar hoe de dagen tussen 11 en 15 december waren. Er zijn veel foto’s genomen, als ik hier naar terug kijk snap ik nu heel goed dat ik toen niet begreep wat er gebeurde. Ik deed wat ik moest doen, omdat ik alles voor Thomas goed wilde doen. Ik ben zijn mama en ook na 11 december had hij mij nodig. Mijn verdriet kwam later wel, ik was waarschijnlijk volledig geblokkeerd. Ik hield Thomas in mijn armen, fluisterde in zijn oortjes mooie verhalen en probeerde elk detail van zijn prachtige lijfje in mij op te nemen.

De datum geeft de zwaarte van de dag aan, maar elke dag is verdrietig zonder Thomas. Het idee dat ik nu niet meer kan zeggen “vorig jaar” is vreselijk. Binnen het eerste jaar is Thomas nog wat dichterbij en als ik nu naar foto’s kijk, kan ik niet meer zeggen: een jaar geleden gebeurde er dit. Een jaar zonder Thomas fysiek bij ons, 12 maanden, 52 weken. Hoe moet dit toch, een onmogelijke opdracht en dit is pas het eerste jaar…..

 

Wereldlichtjesdag

Vanuit de stichting Thomas4Life hebben we samen met lieve mensen voor het eerst Wereldlichtjesdag in Hoogeveen georganiseerd. We wilden met elkaar een bijzondere avond organiseren om kinderen te herdenken die zo gemist worden. Door een live-band werden er prachtige nummers gespeeld, nummers die we samen hebben uitgezocht. Er stond een bijzondere harten-tafel waarop kaarsjes werden aangestoken met sterren waarin de namen van de kinderen stonden geschreven. Dit had een enorme impact, het verdriet, het gemis en mensen die allen hetzelfde verdriet deelden. Er was een gevoel van saamhorigheid, met één blik voelde je wat andere mensen voelden. Mijn weerbaarheid is gereduceerd naar een toneelstukje die ik dagelijks opvoer. Op deze avond hoefde dit niet…Deze extra moeilijke maand, de decembermaand waar de aandacht vooral uitgaat naar het samenzijn, is het missen van een dierbaar kind enorm pijnlijk. Ook was er de gelegenheid om in een grote kerstboom een herinnering te hangen. De boom hing vol met prachtige gedichten, foto’s en persoonlijke verhalen.  Het samenzijn, kaarsen aansteken, luisteren naar de prachtige muziek gaf ons steun. Uit de verschillende reacties is gebleken dat deze avond als waardevol is ervaren.

Wereldlichtjesdag 2013